Regen

Regen!!!
Het is maandag avond rond 21.00 als ik samen met Jennifer over de nachtmarkt struin. Op zo’n markt kom je echt van alles tegen. De kleding die wij in Nederland in de kleding container mikken beland hier op de lokale markten. Het is erg grappig om Afrikanen is t-shirts te zien lopen van bijvoorbeeld de MediaMarkt. Van voetbal shirts maken ze helemaal wat moois. Voetbal shirts van Chelsea met de sponsor van Real-Madrid en een naam van een speler die speelt bij Liverpool. De typische Afrikaanse stoffen voor de kleding zijn eigenlijk helemaal niet zo Afrikaans, in kleine letters onderaan de verschillende stoffen staat “waxed in Holland”. Verder verkopen ze hier het bier met de merk naam “Amsterdam”, vreselijk vies bier natuurlijk. Maar even terug naar de markt. Rond 21.30 krijgen we het idee dat de markt al is afgelopen, kleding wordt weer ingepakt en kramen worden afgebroken. We zijn verbaasd want normaal is de markt rond 24.00 nog in volle gang. Na een enorm warme dag, wind stil, begint het nu ook een beetje te waaien en voor het eerst begint het te flitsen in de lucht. Via de radio komen berichten dat het in Mali en Burkina regent. Het zal hier tocht niet…. nee het kan niet het is midden April normaal vallen de eerste buien eind Mei.
2 uur later vallen de eerste druppels, grote druppels. Ik vraag Jennifer om wat foto’s te maken, regen in Niger moeten we vastleggen ook al zijn het maar een paar druppels. Nog niet wetende wat komen gaat. Een paar minuten later hoost het. We hebben grote lol en doen de regendans. Na enkele minuten stopt het alweer maar de tempratuur is stukken aangenamer.

Er zijn ontzettend veel NGO’s in Niamey. Kleine en grote organisaties die allemaal proberen bij te dragen aan de ontwikkeling van het land. Je kan het zo gek niet verzinnen of er is wel een organisatie voor. Nu hebben we regelmatig de discussie wat het nut is van al deze organisaties. De doelstelling van zo’n organisatie zou moeten zijn ophouden te bestaan want dat zou betekenen dat hun werk niet meer nodig is. Maar de vraag is, willen ze dat wel? De eigenaren van de verschillende organisaties zijn denk ik erg trots op wat ze doen. Status is erg belangrijk in Afrika.

De meeste “blanken” die hier werken rijden in een grote 4x4, wonen in een groot huis met of zonder zwembad en hebben een royaal salaris. Regelmatig discussiëren we hierover. Is dit allemaal nodig. Ik ben voorstander, ik denk dat je al genoeg “offers” brengt om hier 3 a 4 jaar te werken. Je laat familie en vrienden achter en gaat voor het avontuur in Afrika. Moet je je dan aanpassen aan de manier van leven hier? Geen groot huis, geen zwembad geen grote auto? Omdat je als ontwikkelingswerker vooral armoede bestrijd moet je daar dan in je privé leven ook aan aanpassen? Ben je een slechte ontwikkelingswerker als je dit werk kiest voor het geld, het grote huis en auto?
Het zijn allemaal vragen waar we het de laatste weken over hebben gehad. En ik denk dat de verdeeldheid blijft. Ondanks wat voor motivatie ook denk ik dat het heel goed is dat vooral jongeren die net klaar zijn met hun studie hier hun eerste jaren doorbrengen om de theoretische kennis over te brengen op de mensen hier. Respect voor hun, want ondanks een eventueel groot huis, auto en zwembad is het hier niet altijd makkelijk.

In Nederland zitten ze trouwens ook niet stil. Lang dacht ik, je kan makkelijk 10 weken weg, er veranderd niet zoveel. Via de berichten die ik meekreeg via vrienden, familie en internet vernam ik dat er eigenlijk nier zoveel gebeurde. Op zich ook niet heel erg. Maar toen.. vrijdag 17 april +- 17.00 lokale tijd…… me telefoon gaat. Me zus Lenneke; “..het is een jongen..”. Ik reageer een beetje verbaasd want dat had ze me al verteld. Ik mocht het echter tegen niemand anders vertellen. Rond 18 mei zou ze bevallen van een zoon of dochter. Een zoon dus want dat had ze me 3 weken geleden toevertrouwd. Ik reageer met.. “.. ja leuk! Maar dat weet ik al..”. Ze zegt; nee het is er al!!!.. Wat een verrassing. Een maandje te vroeg maar naar omstandigheden gaat alles goed. het is echt een heel lief klein mannetje “Mats”. Erg jammer dat ik er nu niet bij kan zijn, maar ben erg blij dat alles goed is gegaan.

Het zit er alweer bijna op. De laatste weken zijn voorbij gevlogen. 10 weken is dan ineens voorbij. Het is leuk om weer naar huis te gaan, maar het zal moeilijk zijn om het leventje en de mensen hier achter te laten. Ik hoop dat ik een klein beetje Afrika mee kan nemen.

Tot snel,

Roel