Jeudi 19 Février

Het is niet vast te leggen op een foto, hoe het hier is. Het is niet alleen het beeld van Nigerezen in traditionele kleding, kinderen met zelf gemaakt speelgoed en de vrolijke mensen. Het is ook de geur van uitlaatgassen en brandend plastic, stinkende taxichauffeurs, blinden, gehandicapten en kinderen die bedelen om geld en/of eten, de stof, het rode zand en de hete wind. En toch… is het hier geweldig!

Ik lig op bed het is 22.00 uur en heb net gebeld met Nederland. Het is alweer avond en ik denk terug aan de verschillende indrukken van deze dag. Het was vandaag erg warm. Ik weet niet wat de tempratuur is geweest, maar de wind hier is te vergelijken met de warme lucht uit een heteluchtoven. Het is goed om regelmatig in een ruimte te verblijven waar het koeler is. Op het kantoor van FCMN is airconditioning aanwezig, dit maakt het werk aangenaam.
Op kantoor zijn we bezig met de voorbereidingen voor het eerste bezoek aan de scholen. Maandag 23 en dinsdag 24 februari gaan we kennismaken met de verschillende autoriteiten. De studenten, leraren, ouders en de lokale bestuurders vormen de belangrijkste groepen om mee in contact te komen. In oktober 2008 hebben 6 scholen tuingereedschappen en zaden ontvangen. Tijdens het eerste bezoek willen we inventariseren of de set van tuingereedschappen nog compleet is en wat de resultaten zijn tot nu toe. Het is van belang dat problemen en/of belemmeringen zo goed mogelijk in kaart worden gebracht. De kinderen werken in de scholen onder begeleiding van de leraar. Deze leraar geeft de kinderen ook Wiskunde, Frans, ..etc. Wanneer de docent geen agrarische achtergrond heeft dus weinig kennis zal dit terug te zien zijn in de resultaten bij de schooltuinen. Er zijn financiële middelen om materialen aan te schaffen voor meerdere scholen, tijdens mijn stage periode zullen we bepalen voor hoeveel scholen we materialen zullen aanschaffen, echter is het belangrijk dat deze eerste 6 schooltuinen goed draaien.

Het is 15.30 als ik met me fototoestel in de hand door de straten van Niamey loop, ik heb wat vrije tijd en deze besteed ik graag aan het maken van foto’s. Er zijn veel straatbeelden die ik graag zou willen vastleggen, maar dit wordt niet altijd gewaardeerd. De religie in Niger is voor 90% moslim dus het is ongewenst om foto’s te maken van vrouwen. Het maken van foto’s van kinderen wordt vaak niet gewaardeerd door de ouders en als het zich dan voordoet dat ik toestemming krijg om een foto te maken van iemand dan willen ze dat ik er iets voor betaal. Het maken van foto’s van overheidsgebouwen is ook verboden en aangezien ik niet altijd weet of het nou wel of niet een overheidsgebouw is ben ik hier nogal voorzichtig met het maken van foto’s.
Aan het eind van de middag het zal zo rond 17.00 geweest zijn kwam Abdou langs. Abdou is mijn stagebegeleider en is bereid om mij de stad te laten zien in zijn vrije tijd. Met de taxi zijn we naar het nationaal stadion gereden. Er hingen affiches op van een voetbal wedstrijd as zaterdag. Niger tegen ??. Over de vraag of ik er naar toe wilde hoefde ik niet lang te twijfelen. ’s Avonds bij Abdou thuis gegeten, ze wonen klein maar hij heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Tijdens het eten werd er traditionele muziek uit Niger gedraaid, ik moet zeggen; niet om aan te horen. Het volume stond veel te hard en het geluid was erg schel. Het eten trouwens erg lekker!

’s Avonds luister ik naar mijn eigen muziek, lees een boek, werk wat op de computer en bereid wat dingen voor het werk van morgen voor. Ik ga nog een stukje lezen en dan slapen. Voor de boekenwurmen; “De Marionet” van Tomas Ross, goed boek!

Een warme groet vanuit Niger,

Roel